Jestem największą fanką serii Civilization na świecie. Serio. Nikt na pewno nie jara się tak jak ja, kiedy pojawiają się pierwsze informacje o tym, że Firaxis na ukończeniu ma już kolejną część bądź dodatek.
Nie przesadzę, kiedy napiszę, że na ogrywanie Destiny na pececie czekałam lat kilka. W amoku pożądania i nacisku społecznego za czasów jedynki postanowiłam popełnić mezalians i kupiłam konsolę.
Jestem takim trochę zbiorem sprzeczności, bo z jednej strony uwielbiam gry multi, w których dużo i szybko się dzieje, z drugiej zaś, zazwyczaj podczas sobotnich maratonów grania, "na dobicie" skupiam się nad bardziej statecznymi tytułami.
Z uwagi na to, że mam dosyć odpowiedzialną pracę, mnóstwo stresu, a i dużą wewnętrzną niezgodę na to co się dzieje na świecie, lubię frustracje odreagować w grach, a nie na innych ludziach. Kiedyś służyło mi do tego Diablo 3, no ale ileż można.
Od dawna nie hajpuje się grami, na które czekam. Nie lubię rozczarowań dlatego wolę nie nakręcać się obietnicami wydawców.
Podobno z wiekiem nabywa się cierpliwości zatem aby tradycji stało się zadość u mnie jest zupełnie inaczej.
Start bety najnowszej gry Ubisoftu to coś na co długo czekałam, bo ostatnimi czasy porzuciłam swą młodzieńczą miłość do wszelkich gier MMO przerzucając się na FPSy.
Przyznam Wam się szczerze, że bałam się nieco premiery Hatred. W ostatnim czasie bowiem polskie produkcje odnoszą na tym polu ogromne sukcesy i bardzo nie chciałam by Hatred przerwało tę pozytywną passę, okazując się miałką słabizną.
Odkąd tylko ogłoszono, że pojawi się gra pokroju Baldur's Gate moje serce stanęło na kilka chwil.
Zacznijmy od tego, że jakoś nigdy nie przepadałam za platformówkami. Nie wiem czemu bo racjonalnie nie potrafię tego wytłumaczyć.
